Człowiek uszkodzony, czyli Migura o pokemonach

Ponieważ mamy sezon ogórkowy, na moim blogu sezon migurkowy. Także z tego powodu, że poprzednio przeoczyłem wpis Dlaczego nie powinieneś instalować Pokemon Go?, w którym Migura osiągnął prawdziwe mistrzostwo w pisaniu bez sensu. A przecież należy doceniać mistrzowskie osiągnięcia bliźnich.

Dzisiaj chciałbym opowiedzieć o powodach, dla których nie powinieneś instalować gry na swoim telefonie. Nie dlatego, że plik może zawierać wirusy. Nie dlatego, że gra może Cię opętać.

Tak. Kiedy człowiek instaluje na swoim telefonie jakąś grę, to przede wszystkim obawia się opętania.

Tym tekstem chciałbym pokazać Ci, że Pokemon Go to kolejny rozpraszacz. Kolejna rzecz, której nie potrzebujesz.

Tak. Zamiast się rozpraszać, skup się na tekstach Migury, to jest rzecz, której potrzebujesz.

Głównym założeniem produkcji jest przemieszczanie się po mieście z telefonem w ręce.

I jak ta produkcja się przemieszcza, to co się dzieje?

Aby szukać i łapać pokemony (…)

Gramatyka, panie Migura. Łapać coś, ale szukać czegoś. Aby szukać pokemonów i je łapać.

Kiedy znajdę chwilę czasu, na spacer wychodzę, żeby uciec do ekranów, internetów i pracy w bliży. Moje oczy potrzebują odpoczynku i zielonego koloru. Dlatego podstawowe założenie, żeby zabrać ze sobą komórkę i stale się w nią wgapiać nie wchodzi w grę.

Założenie nie wchodzi w grę? A może jednak realizacja tego założenia nie wchodzi w grę? I co jeśli w Pokemon Go gra pracownik zieleni miejskiej, który zielonego koloru ma po dziurki w nosie? W jego przypadku przecież podstawowe założenie wchodzi w grę. Czy też mamy rozumieć, że Łukasz Migura jest miarą wszystkich rzeczy?

Zdaję sobie sprawę, że wielu ludzi potrzebuje jakiegoś motywatora. Czasem nie chce się wyściubiać nosa poza cztery ściany, a włóczenie się po mieście bez celu wydaje się stratą czasu. Dla takich ludzi Pokemon Go faktycznie może początkowo spełnić zadanie.

Tak. Dopóki nie było Pokemon Go, ludzie nie mieli żadnego innego powodu, by wychodzić z domu, poza bezcelowym włóczeniem się po mieście.

Ale łapanie pokemonów to ledwie część gry. Kwintesencją tytułu nie jest zdobywanie potworków, a ich trening i walka z innymi trenerami. Obie czynności możliwe są w specjalnie oznaczonych miejscach.

Konia z rzędem temu, kto nie znając wcześniej reguł gry, z opisów Migury zrozumiał, na czym ona polega i dlaczego, żeby w nią grać, trzeba chodzić po mieście.

Gym – siłownie – najczęściej znajdują się nieopodal restauracji i kawiarni.

Naprawdę? Pewnie w wyniku spisku żydowskich gastronomów. Co mają siłownie do Pokemon Go?

Znów zalegniemy na fotelach i kanapach. I tym razem zrobimy to w miejscach, gdzie za kawę zapłacimy od kilku do kilkunastu złotych.

A czyż można sobie wyobrazić większe marnotrawstwo, niż zapłacić za kawę od kilku do kilkunastu złotych?

Moją największą bolączką od chwili, w której postanowiłem pisać i prowadzić bloga jest chroniczny brak czasu.

Pańską największą bolączką jest nieumiejętność sklecenia mającego ręce i nogi tekstu.

Kiedy miałbym wybierać między niszczeniem sobie wzroku, by napisać opowiadanie czy opublikować kolejny materiał a wpatrywaniem się w ekran komórki, celem szukania pokemonów, to właściwie nie wiem, o czym mowa.

Czytelnicy też nie wiedzą, o czym mowa, więc gorąca prośba: niech pan przestanie publikować kolejne materiały i zajmie się szukaniem pokemonów.

Nawet jeśli Twoją pasją są psy i pomyślisz, że przy okazji wyprowadzania czworonoga możesz wziąć udział w grze – z taką propozycją wyszło jedno ze schronisk – zastanów się, czy faktycznie kochasz zwierzęta. Bo w takim momencie wszystko staje się wyłącznie pretekstem.

Twoją pasją są psy, ale jeśli przy wyprowadzaniu psów chcesz sobie pograć w Pokemon Go, wychodzi na jaw, że miłość do zwierząt jedynie udawałeś, pieprzony hipokryto!

W socjologii istnieje zjawisko owczego pędu. Polega ono na pragnieniu zdobywania dóbr, nawet po wyższych cenach, wyłącznie dlatego, że kupują je inni.

W socjologii nie istnieje zjawisko owczego pędu. Socjologia co najwyżej zna albo opisuje zjawisko owczego pędu. Poza tym nie zjawisko, tylko efekt, jak się zmienia tekst Wikipedii (efekt owczego pędu – zjawisko występujące, gdy konsumenci pragną nabywać pewne dobra, także po wyższych cenach, tylko dlatego, że kupują je inni), to trzeba to robić uważnie. I co ma gotowość do przepłacania do gry, która jest darmowa?

W przypadku owczego pędu wyboru dokonujemy pod wpływem innych osób. Krzywa popytu jest wyżej od popytu dla zwykłego rodzaju konsumentów, a opadająca tendencja krzywej jest słabsza.

Panu chyba coś krzywo opadło.

O ile młode osoby, którym zależy do przynależności do większych grup potrafię jeszcze zrozumieć, nie potrafię pojąć, dlaczego na wtórną modę na pokemony dali złapać się dorośli ludzie zajmujący wysokie stanowiska w swoich firmach,

Pojąłby pan, gdyby potrafił pan właściwie ocenić to, o czym pan pisze: ludzie nie grają w Pokemon Go, bo chcą należeć do większej grupy, tylko gra im się podoba i zapewnia rozrywkę.

(…) jeśli zainteresowałeś się Pokemon Go, sprawdź czy nie masz poczucia niepewności w relacjach z innymi, bądź czy inni nie zaobserwowali niskiej samooceny. Te dwie cechy mogą prowadzić do izolowania się jednostki i poważniejszych problemów, jak depresja.

Tak z ciekawości, specjalizację z psychiatrii w jakiej klinice pan zrobił?

Rozumiem, że Pokemon Go to tylko gra.

No właśnie z powyższych wywodów wynika, że pan nie rozumie.

Ale czasem takie niewinne zabawy mogą skutecznie uszkodzić człowieka.

Jakim niewinnym zabawom pan się oddawał, panie Migura, że wypisuje pan takie dyrdymały?